Ya Tahammül, Ya Kabul

Dost dediğin nedir?
Ya tahammül, ya kabul?

Kan’dan katı, ruh hali müstesna. 
Vefa ile örülen, ince eleyip sık dokuma! 

Eksiği çoktur, bazen aynadır parçalanmış.
Her parçasında farklı bir ben. 

Edep ile bakabilene ne alâ, ya Rumi! 
Ne dersin? Ya tahammül, ya kabul?

Hayatın kaygan yolunda destek,
karanlıkta bir ışık.

Boş yok, her hamle bir merhem. 
İşte hiç tahammül, tam kabul.

Yokla kendini, beklenti var mı niyete?
O zaman çok tahammül, hiç kabul!


Hz. Mevlanaya olan çağrı, aşağıdaki mısraya işaret etmektir!

Edep aklin tercümanıdır.
Herkes edebi kadar akıllı,
aklı kadar şerefli, şerefi kadar degerlidir.
(Hz. Mevlana)