Bir fikir oluşur aklımda, içimde filizlenir, kelimelere bürünür.
Besler, korur ve sevgiyle kıymetlenir içimde. Kıymetlim olur,
heyecanlandırır, faydalı bir insan rengine boyanır.

Ve o an gelir, dışarı çıkmaya, insanlarla buluşturmaya hazırlanır kıymetlim.
Paylaşırım; yakınlarımla, köyümle, şehrimle, hatta tüm dünya ile.
Teslim ederim kıymetlimi, dostlara.

Ve beklerim…

Kafamda deli sorular; kim düşündü, kim sevindi,
kim ağladı, kimin dünyası dönüştü?
Bağımlı gibi takip ederim yakınları.

Dost sohbetinin keyfi kaçar, düşüncem hep onda;
kaç kişiye dokundu, kaç yüreğe ulaştı?
Onlarca, yüzlerce umuduyla.

Günler, haftalar akıp gider. İlgi, umduğumdan az.
Alakasız yorumlar alırım, girerim halden hale, içim sızlar.
İşime yoğunlaşamam, kıymetlim zarar görür diye.

Zaman ilerler, kuşku sarar kıymetlimden.
Değeri düşer gözümde, parçalandır içimde, gönlümde.
Solar o güzel kelimelere bürünmüş düşünceler.

Kıymetlim alınır, kızar ve sonunda çeker gider.
Giderken, alır heyecanımdan, hazzımdan.
Uzaklaşır gönlümden, fikrimden, kendimden dönmemek üzere.

Buruk bir miras bırakır bir sonraki güzel fikirlere…

27.01.2024 | Kerem Erdoğan