Kelimeler ruha göre şekillenir, dökülür ağzından.
Neşe ve hüzün ahenk içinde, duyguların sahnesinde.
Yıkılır son kale, kelimeler yüreklere işler.
Kelimelerin ahenki, inancın zaferiyle son bulur. Eylem olur!

Düşündün mü hiç, bu kelimelerin ardındaki sırrı, niyeti?
Zor gelir düşünmek, evet; vakit yok, dünya sürükler peşinden.
Ama ruhtan bir itiraz, bir kıvılcım. Karşısı bilir işini, hemen gelir iki kelam.
Söndürür kıvılcımı alev almadan. Napsın ruh, napsın yürek, peşinde dünya.

Dikkat et, ey insan, işittiğin kelimelere.
Sinsice sızarlar aklına, yüreğine… ruhunu sarar.
Gizemli niyetlere bürünmüş kelimelerde kaybolma.
Düşün, seç, sorgula. Bir umut ışığı yak, karanlıkta yolunu aydınlat.

17.02.2024 | Kerem Erdoğan